Federal Almanya’da polis okullarında eğitim veren Türk kızı Bahar Aslan eğitim verdiği Gelsenkirchen şehrindeki okulundan uzaklaştırıldı, yani işine son verildi.
Almanya’da polis içerisindeki ırkçılık olaylarını eleştiren Bahar Aslan uzun süredir siyasilerin dikkatlerini çekiyordu.
Ve neticede Alman siyasileri onun uzaklaştırılmasını memnuniyetle karşıladılar.
Bahar Aslan, Alman polislerinin göçmenlere karşı tutumunu eleştiriyordu, kanaatimce bu eleştirilerde haklılık payı vardı, çünkü son yıllarda polisler içerisinde küçük birimler, gizli örgütlenerek ırkçı paylaşımlar yapıyorlardı ve bunların bir kısmı ortaya çıkarılmıştı.
Dahada fazlası polisler göçmenlere karşı aşırı şiddetli davranıyorlar, bilhassa farklı etnik kökenlere ve farklı dine mensup olanlara karşı.
Öğretim görevlisi Bahar Aslan işine sor verilmesine sebep olan sosyal medyadaki paylaşımı ise şöyle; "Ben veya arkadaşlarım şimdi bir polis kontrolünde yakalandığımızda kalbimiz hızla atmaya başlıyor, çünkü güvenlik teşkilatlarının içindeki polisler bizi korkutuyor. Bu sadece benim değil, bu ülkedeki birçok insanın gerçeği.”
Bu sözlerde haklılık payı yok mu?
Polisler son zamanlarda aşırı derecede şiddetli ve önyargılı davranıyorlar göçmenlere.
Yakın zamanda Mülheim şehrinde Avrupa Türk İslam Birliğine bağlı bir derneğe hiçbir gerekçe göstermeden bir baskın yaparak, derneğin altını üstüne getirdiler.
Sebepsiz yere cami baskınları, derneklere gözdağı vermeler, aynı suçu işleyen gençlere farklı uygulamalar, velhasıl farklı deri rengi olanlara çok farklı uygulamalar son zamanlarda aşırı derecede artmış gözüküyor.
Bahar Aslan’ın sosyal medya paylaşımı sert olsa da, bu onun işinden atılmasına bir gerekçe olamaz çünkü günlük hayatta her gün polislerin göçmenlere karşı uygulaması hiç de adil değil.
Sürekli Korkutma ve Tehdit Dili Kullanıyorlar ve Bu Dil Bizi Korkutuyor
Polisler içerisinde ne kadar ırkçı birimler var belirsiz, bizler sadece buz dağının ucunu görüyoruz.
Eğer önlemler alınmazsa ilerde daha olumsuz durumlarla karşılaşırız diye endişeleniyoruz.
Ramazan Özdemir
