“Trakyalı Olmak Bir Ayrıcalıktır..."

“Trakyalı Olmak Bir Ayrıcalıktır..."

... derken Trakyalılığım tuttu herhal..

Trakyalılar, Trakyalı olmaktan gurur duyarlar.

Ama öyle bölgeci, kökenci, faşist bir gurur değildir bu...

Kültürel bir gururdur. Kültüründe hümanizmle gurur duyar mesela...

Trakya’da kadın -ya da erkek- cinayetleri neredeyse yoktur.

Çocuk gelinler yoktur.

Bir kız bir erkekle kaçmışsa, aile meclisi toplanıp ölüm fermanı vermez.

Önce "Nabalım beya sevmiş kızancıklar birbirlerini" denir,

sonra kızın babası "Süüleyin o susaa gelsin öpsün elimi" der...

Susak da gelir öper zaten... Olay kapanır, tatlıya bağlanır.

Trakyalı alçak gönüllüdür, insancıldır, kavga sevmez.

Sıcakkanlıdır, cana yakındır, kibar insanlardır..

Eğlenmeye, muhabbete de düşkündür.

Benim de unutamadığım düğünler bambaşka bir kültürdür,

çoluk , çocuk , hasta, yaşlı demeden tüm sülale katılır.

Hani; “Gökte düğün var deseler, merdiven dayar çıkarız” sözü sanki Trakyalılar için söylenmiştir.

Oynama, iç kıpırtısı, coşku genlerinde vardır.

Spartacüs de Trakya’dan çıkmıştır.

Kölelik düzenine baş kaldırmıştır.

Buradan anlaşılacağı gibi hümanist bakışa rağmen “almiican” Trakyalının özgürlüğünü.

Arızaya bağlarlar... Bazen sıkılıp, konuşup, içerken "Olmuyo büüle beya

Trakyalı sorar; “Nabiyon beya”. Yanıt ep aynı,

“Aynı beya, Sen nabiyon beya”

“Eeep aynı beya..”

Kısacası,

güzeldir, bir ayrıcalıktır Trakyalı olmak.