22 gün, 9 saat, 13 dakika

…Ve bugün vefat etti.

Onu Hastaneye, acil servise ben getirmiştim..
Kovid-19 hastalığına yakalanmıştı.

Acil servisteki arkadaşlarla çok uğraştı, stabile ettik.

Teşekkür etti, umut doluydu.

Bana onu aşılayıp aşılayamayacağımı sordu.

Hala Aşısızdı …

Meslektaşlarım, dört gün boyunca yoğun bakımda onu entübe etmeden tedavi etmeye çalıştılar.

Ama nafile hastalık ilerlemişti.

Onu son ziyaret ettiğimde şu soruyu sormuştum: “Hayatında neyi değiştirmek isterdin” dedim.

Oda bana; “Hiçbir şeyi”. Çok güzel bir hayatının olduğunu anlattı.

Fakat ,

En büyük hatasının aşı olmamak olduğunu söyledi.

Ziyaretimden 7 saat sonra entübe bir şekilde karın üzeri yatıyordu, ta ki bugüne kadar.

Aşılı olsaydı bu önlenebilirdi…

Kızgınım.

Bunca uyarılara rağmen hala aşı olmamakta direnenlere kızgınım…

Ama ben, görevimi yapmaya devam edeceğim,

Rüzgar karşıdan ne kadar sert eserse essin ,
son kişi anlayana kadar devam edeceğim.

Belki senin için , sizin için
22 gün 9 saat 13 dakika olmasın diye devam edeceğim…

Yalvaran bir eli tutmanın ve size korkuyla bakan gözlerin verdiği hissi bilmeyen biri anlayamaz..

Kim ki ,

aşının koruma sağlamadığını iddia eder ise YALAN söylüyordur..

Hayatınızda ,

22 gün, 9 saat ve 13 dakika.

Olmamasını istiyorsanız,

Aşı olun….