SAHİ SEN KİMSİN?

Kader ve kazaya inan insanlarız. Yüce ALLAH her birimizi görünür görünmeyen her türlü gaza ve belalardan, cümlemizi korusun. Otuziki yıl (32) çalıştığım fabrikada görünmez bir kaza geçirdim. ALLAH beterinden korusun. Burada bu kazayı yazacak değilim.
Hastahanede iki yataklı bir odadayım. Karşımda yaşı yetmişi geçmiş emekli bir öğretmen yatıyor. Günlük tutuyor, resim çekiyor.

Akşam üstü ziyaretçilerim geldi, sağ olsunlar ALLAH dostlarımızın yokluğunu vermesin. Dua ve iyi dileklerle vedalaşıp gittiler. Benimle konuşmayan oda arkadaşım bay Hermann bana doğru baktı, "Tufan sahi sen kimsin?" dedi. "Ben bu soru karşısında biraz şaşırdım. Ben Tufan'ım, neyi bilmek istiyorsun" dedim. Kafasını yikarıya kaldırdı bana bakarak, elindeki defterinin sayfalarını açtı, " üç gündür aynı odadayız, ilk gün 38, ikinci gün 94 bu üçünçü günün 117 kişi geldi. Ben yarım aşıra yakın öğretmenlik ve idarecilik yaptım. Binlerce öğrencim oldu.şehirde dostlarım arkadaşlarım vardı. Varlarda. Ziyaretime her gün eşim geliyor ve gidiyor. Sen kimsin ki yüzlerce ziyaretçin geliyor. Ben seni tanımak istiyorum sahi sen kimsin ? Bu soruyu tekrar sordu defterini kapatarak masasının üzerine bıraktı. "Bay Hermann, gördüğünüz gibi fabrikada çalışan, orada da iş kazası geçiren hastahanede seninle aynı odayı paylaşan 40.yıldır bu şehirde ikamet eden dört çocuk babası olan Türk vatandaşı bir ışçiyim" dedim. Bu cevabımdan memmun olmayan bay Hermann bana keskin , keskin baktı, ve şöyle konuşmasını sürdürdü, "Bay Tufan, "ben eğitimciyim daha önceleri de bu hastahanede yattım, size gelen bu ziyaretçiler sizin kiymetli biri olduğunuz gösteriyor, çok sevildiginiz belli. Sizi doğrusu tanımak istiyorum" dedi. Ben de anladım.

Gülerek, "Hermann bey ben şehrimizde insanlarımıza insanı, islâmî, sosyal ve kültürel hizmetler veren Türk Kültür Merkezi'nin başkanlığını yapıyorum" dedim. Hermann , Aya kalktı;"tahmin etmiştim, tahmin etmiştim. Sen ameliyattan gelmiştin, ilaçlardan dolayı uyuyordun, ziyaretçilerin sana dua ettiler, üzülenlerin üzüntüleri belli oluyordu. Bir çoğuda kitap getirdiklerini gördüm, bu da benim dikkatimi çekti" dedi.
Farkında olmadan yaptığımız bu güzel hizmetler karşımızdaki insanlara güzel mesajlar veriyor. Dinimiz Islamda hastahane, mapushane, ziyaretlerini hep emir eder. Bu hasletlerimizle mutlu oluyorum. Bu diyari gurbet elde yaşaması için gayret etmeliyiz.

Bir yıl sonra tekrar ziyaretime gelen Bay Hermann'la hasret giderip hastahane günlüğünü tekrar actık o günü konuştuk. Hastahane günlüğünü kitaplaştırmış kitabında bizi de anlatmış ziyaretçi yoğunluğu gelen hediyeler içinde kitapları yazmış. Camilerimizi gezmiş resimlerini kitabına almış.
Hermann beyin bize karşı ilgisi hala devam ediyor, bunca yaşına rağmen Türk Alman dostluğunun devamı için gayret ediyor, gazetelerin okuyucu köşelerine sık, sık yazılar yazıyor. Hermannlar hep var olsun dostluklar hep yaşasın.

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?