• 11 Mart 2021
• 2670

"Sıkıntılı zamanımda ümidimi kesmedim."

Fransa'nın Almanya sınır şehri Starzburg'da yaşayan  başarılı iş insanımız Nebi Çelik'de gurbete gelerek ekmeğini kazanır, cesareti ve  girişimciliği ile iş hakkını aldığı gün,ben emir altında işçi olarak çalışamam dercesine kendi şirketini kurar, yanına aldığı  işçileriyle birlikde iş yerini geliştirir, büyütür onlarca işçisiyle ekmeğini bölüşür. Sözü dinlenen iyi bir girişimci kimliğiyle tanınan Nebi Çelik  Dünya Yozgatlılar Konfederasyonu (DUYKON) Fransa İşadamları Başkanlığına atanır. Gectiğimiz ayda kurulan Fransa Yozgatlılar Federasyonu kurucularındandır. Bizim röpertaj  yapma teklifimizi kabul eden Nebi Çelik başkanla siz Kiymetli okuyucularımız için röpertaj yaptık. Bu başarılı iş insanlarımızın hayat hikayeleri gençlerimize örnek olmasını diliyoruz.

Okuyucularımıza kendinizi tanıtınızınız Nebi Çelik kimdir ? 

Elbetde efendin ben, Nebi Çelik 1965 Yozgat/Aydıncık Yenice köyünde doğdum.
Çocukluğum çok renkli geçmiştir.
Amcam Hacı Çelik'in ilkokul öğretmeni olmasından ve aynı evi paylaşmamdan ötürü ilkokula;
—-Üçağaç köyü Kadışehri/Yozgat
 —-Yenice köyü Aydıncık/Y ozgat
—-Bakırboğazı köyü Aydıncık/Yozgat 
—-Cemaloğlu köyü Çekerek /Yozgat 
—-Çekerek Atatürk ilkokulu Çekerek/

Yozgatımızın Çeşitli köylerinde okuyarak, ilkokuldan mezun oldum.

—İmamhatip ortaokulu Alaca/Çorum
—Nedim Tuğaltay lisesi Alaca/Çorum
—Çekerek Lisesi 1982 Çekerek/Yozgat

 O yıllarda ailem köy'de yaşamaktaydı; Kalabalık ve köklü ailem, çiftçilik, hayvancılık, tarla ve bahçe işleriyle uğraşıyordu. Okul bitiminde yaz tatillerinde Yenice köyünde tarlada, bahçede çalışıyor aynı zamanda  okulun boş zamanlarında tatillerde küçükbaş ve büyükbaş  hayvanları otlatarak zamanımı çobanlık yaparak geçirdim.

Birde köyden şehre  göç hayatınız var ondanda bahsedermisiniz?

GÖÇ hayatı: 1.

Türkiye’nin büyük problemi; Köyden Şehre göçlerdir. Bozkırın İnsanlarıyız; 
Ekonomik, toplumsal iş imkanları ve iyi yaşam bir yerleşim yerinden başka bir yerleşim yerine gitme taşınma zamanı gelmişti. 
Ankara’ya göç ettik. ilk çalışma hayatıma Ankara Kızılay’da pazarlama şirketinde başladım akabinde 1983 senesinde  limited şirketimi kurdum.
Çekerek ilçesinde ikamet eden, 

Nigar Nazlım ile 1985, Ağustos’ta evlendim.
Vatan görevim askerlik gelmişti,
Vatan Sevgisi; Ruhları kirden kurtaran en kuvvetli rüzgardır edasıyla 1987 yılında Terhis oldum.
Çocuksuz ev meyvesiz ağaca benzer düsturuyla;
 —1987 Yunus oğlum, dünyaya geldi.
—1991 Cemal oğlum, dünyaya geldi.
Evlat dünyada nur’dur.
Askerliğim bitmişti. Ankara’da muhasebe ve pazarlama sektöründe çalıştım doksanlı yıllarda Gıda Toptancılığı Market işlerine başlayarak Çelik adam limited şirketini kurdum.
2001 yılında Ekonomik şartlar ve 

Enflasyona yenik düşüp, İstikrarsız ve Düzensiz gidişat yüzünden; çalışmak ve kendime daha iyi yaşama olanakları bulmak umuduyla Geçici veya Kesin olarak yerleşmek için Avrupa’ya gitme kararı aldım.
Oysaki vatanı terk etmek kadar üzücü bir şey yoktur. Su akar yolunu bulur misali sanki zemin kendiliğinden oluşuyordu.
Ekonomik güç önemli etkendi. 

37 yaşında bir karar aldım; eşim ve iki oğlumla beraber Fransa’ya göç edecektim.
Aslında; hayal edebildiğiniz her şey gerçektir.

Diyorum ki; hayat bisiklet sürmek gibidir, dengede durmak için sürekli hareket etmek gerekir.
 Avrupa’ya göç kararımdan sonra şirket ve marketimin satışını gerçekleştirdim.
Türkiye Cumhuriyeti’nde Bağkur-SSK-Verği dairesi-Banka-Çeşitli firma ve şahıslara olan borçlarımı,  Arabamın'da satışını yaparak ödedikten sonra  Göç engelimi tamamlamış oldum.

Fransaya  göc hikayenizi bize anlatırmısınız?

GÖÇ..  2 

Yolculuk başladığı tarih Fransa Aralık 2001.
Sermayem,100 dolar yanı cebimde olan harçlığım bu.

Ankara Alman Konsolosluğundan üç aylık Schengen vizesi alarak, Türk hava yolları ofisinden biletimi aldım. Mübarek Ramazan ayındaydık, eşim ve iki oğlumla beraber 07 Aralık 2001 sabahı Esenboğa havalimanından, Münih havalimanına iniş yaptım.
Ekonomi olarak cüzdanımda 100 $ harçlığım vardı. Maddi durumum hiç iyi değildi dört kişilik nüfusum ve bütün param bu kadardı.
 Münih havalimanında bizi Mustafa Çelik ve Feti Arslan karşıladılar. Evlerinde misafir ettiler. Bir gün sonrası 
8 Aralık 2001 de Strasbourg/Fransa’ya bizleri götürdüler.

İyi insan olmak yürek ister, emeği üzerimde çok olan köylüm memleketlim baba dostum, Süleyman ve Melek Bolat çiftinin evine misafir oldum. İyiler hiçbir zaman kaybetmez kaydedilir, unutulmaz.

 Fransa'daki hayat mücadelem başladı.
İnsanların hepsi kendi rızıklarının peşinde koşar emek harcayarak çalışırlar ve bundan kazandıklarını kendileri ve ailelerine harcayarak yaşarlar kimi doğru insanı beklerken, kimi yanlış insana katlanırken, herkes bir şeylerin bedelini ödüyor bazen seçimlerinin bazen 

seçmediklerinin. Gerçekler kaçınılmaz, hayat bana öğretiyordu. Gurbetin zorlukları insana yapması gereken hayat dersini ve mücadelesini veriyor.
O yüzden;

Fransada yapılması gerekenler şöyle:

1..Kimlik kartı (oturma kartı)
    Valilikten.
2..Çalışma müsadesi Valilikten.
3..Kiralık ev 
4..çocukların okul kayıtları
     milli eğitim kurumundan.
5.. iş bulup çalışmak.

Başı rahmet, ortası merhamet olan  

Ramazan ayı duasıyla Aralık 2001  senesini nihayet bitirmiştik.

Hatırlatmam gerekir ise;
Avrupa birliği 19. AB  üyesi ile EURO ya 01 Ocak 2002 de banknot ve bozuk para olarak kullanmaya başladı.

Sıkıntılı zamanımda ümidimi kesmedim. içimden bir ses; bir gün güneşli, neşeli günler beni kucaklayacak, çünkü güçlük kolaylık ve gayretle beraberdir.. 
—-Türk vatandaşlarımızın ve köylümün gayretleri  sayesinde kiralık bir ev buldum..
—-Çocuklarım Yunus ve Cemal’in 
okul kayıtlarını yaptırdım.
— -Çalışma en hayırlı sermaye diyerek, iş aramaya başladım. Ekmek frını(Boulangerie) da işe başladım. ilk çalışma maaşımı Euro olarak aldım.
Biliyorum ki çalışmak bizi güç beladan kurtarır;  Can sıkıntısı, kötü alışkanlıklar ve yoksulluk ne kadar çok çalışırsan, o kadar çabuk gider ve nihayetinde mesud olursun..

Devam edecek

Yorumlar

Henüz hiç yorum yapılmamış. Şimdi ilk yorumu siz yapın!

• 1
• 2